Ήταν μια πολύ όμορφη συνάντηση με τον ιερομόναχο Αμβρόσιο. Μιλήσαμε για το θέμα των λογισμών.
Πολλές σκέψεις πέρασαν από το μυαλό μου στη διάρκεια της συζήτησης που είχαμε. Τεράστια εντύπωση μου έκανε η παρατήρηση του π. Αμβροσίου για την προσευχή. Ήταν αυτό: Να προσευχόμαστε γονατιστοί σαν να βρίσκεται ο Εσταυρωμένος δίπλα μας!!
Αν το σκεφτούμε σοβαρά, είναι πάρα πολύ συγκλονιστική αυτή η διαπίστευση. Πολύ συγκινητικό... Η προσευχή μας πρέπει να είναι τόσο θερμή και ζεστή "σα να" βρίσκεται ο Εσταυρωμένος δίπλα μας. Και το "σα να" είναι μέσα σε εισαγωγικά διότι αυτό πρέπει γίνεται πάντα. Το έχουμε καταλάβει όμως; (πρώτος από όλους εγώ....)
Η προσευχή δεν είναι ένας μονόλογος. Είναι ένας διάλογος με το Θεό. Είναι μια ταπεινωτική έκθεση του εαυτού μας. Το ίδιο ακριβώς ισχύει και με την εξομολόγηση. Εξομολογούμαστε με τέτοια επίγνωση του εαυτού μας που πρέπει να τα καταθέτουμε όλα και να νιώθουμε το Χριστό δίπλα μας.
Ένα ακόμα που με έκανε να προβληματιστώ αρκετά ήταν αυτό που είπε για τους λογισμούς τους κακούς: "Το μεγαλύτερο ποσοστό και η πλειονότητα των λογισμών έρχονται από τον εσωτερικό μας κόσμο. (...) Οι βλάσφημοι λογισμοί είναι αποκλειστικά του διαβόλου και δε σχετίζονται με εμάς."
Σε αυτό το σημείο προβληματίστηκα και σκέφτηκα: Είναι δυνατόν να έρχεται κάτι μόνο και μόνο από το διάβολο; Εγώ σαν αμαρτωλός άνθρωπος δεν έχω κανένα μερίδιο ευθύνης όταν μάχομαι με τέτοιους λογισμούς; Υπάρχουν κατηγορίες λογισμών που όταν μου έρθουν στο μυαλό θα πω: "Αυτό έρχεται από το διάβολο" και θα έχω καθαρή τη συνείδησή μου; Μήπως αυτό θα μου δώσει τροφή να το ψάξω και να σκανδαλιστώ περισσότερο; Μήπως η σκέψη ότι οι βλάσφημοι λογισμοί είναι τέχνασμα του διαβόλου με κάνει να επαναπαυτώ και να πέσω σε πιο άσχημα επίπεδα;
Δεν ξέρω. Θα ήταν όμορφο να μοιραστώ αυτές τις σκέψεις μαζί σας και να ακούσω την προσωπική σας άποψη.
Πολλές σκέψεις πέρασαν από το μυαλό μου στη διάρκεια της συζήτησης που είχαμε. Τεράστια εντύπωση μου έκανε η παρατήρηση του π. Αμβροσίου για την προσευχή. Ήταν αυτό: Να προσευχόμαστε γονατιστοί σαν να βρίσκεται ο Εσταυρωμένος δίπλα μας!!
Αν το σκεφτούμε σοβαρά, είναι πάρα πολύ συγκλονιστική αυτή η διαπίστευση. Πολύ συγκινητικό... Η προσευχή μας πρέπει να είναι τόσο θερμή και ζεστή "σα να" βρίσκεται ο Εσταυρωμένος δίπλα μας. Και το "σα να" είναι μέσα σε εισαγωγικά διότι αυτό πρέπει γίνεται πάντα. Το έχουμε καταλάβει όμως; (πρώτος από όλους εγώ....)
Η προσευχή δεν είναι ένας μονόλογος. Είναι ένας διάλογος με το Θεό. Είναι μια ταπεινωτική έκθεση του εαυτού μας. Το ίδιο ακριβώς ισχύει και με την εξομολόγηση. Εξομολογούμαστε με τέτοια επίγνωση του εαυτού μας που πρέπει να τα καταθέτουμε όλα και να νιώθουμε το Χριστό δίπλα μας.
Ένα ακόμα που με έκανε να προβληματιστώ αρκετά ήταν αυτό που είπε για τους λογισμούς τους κακούς: "Το μεγαλύτερο ποσοστό και η πλειονότητα των λογισμών έρχονται από τον εσωτερικό μας κόσμο. (...) Οι βλάσφημοι λογισμοί είναι αποκλειστικά του διαβόλου και δε σχετίζονται με εμάς."
Σε αυτό το σημείο προβληματίστηκα και σκέφτηκα: Είναι δυνατόν να έρχεται κάτι μόνο και μόνο από το διάβολο; Εγώ σαν αμαρτωλός άνθρωπος δεν έχω κανένα μερίδιο ευθύνης όταν μάχομαι με τέτοιους λογισμούς; Υπάρχουν κατηγορίες λογισμών που όταν μου έρθουν στο μυαλό θα πω: "Αυτό έρχεται από το διάβολο" και θα έχω καθαρή τη συνείδησή μου; Μήπως αυτό θα μου δώσει τροφή να το ψάξω και να σκανδαλιστώ περισσότερο; Μήπως η σκέψη ότι οι βλάσφημοι λογισμοί είναι τέχνασμα του διαβόλου με κάνει να επαναπαυτώ και να πέσω σε πιο άσχημα επίπεδα;
Δεν ξέρω. Θα ήταν όμορφο να μοιραστώ αυτές τις σκέψεις μαζί σας και να ακούσω την προσωπική σας άποψη.