Μη Συνδεδεμενος Παρακαλώ συνδεθείτε ή εγγραφείτε

Άγχος...ένας αθόρυβος εχθρός...

+3
alterhoh
socrates13
intergallactic
7 απαντήσεις

Πήγαινε κάτω  Μήνυμα [Σελίδα 1 από 1]

intergallactic

intergallactic

Το άγχος είναι ένας από τους πιο ύπουλους εχθρούς μας. Εσείς τί έχετε να πείτε;

socrates13

socrates13
Admin

Το άγχος προκαλεί άβολες καταστάσεις και μπορεί να προέρχεται από την έλλειψη πίστης στο ζήτημα από το οποίο προήλθε. Πιστεύω ότι το αντίδοτό του είναι η αισιοδοξία και η πίστη.

intergallactic

intergallactic

socrates13 έγραψε:Το άγχος προκαλεί άβολες καταστάσεις και μπορεί να προέρχεται από την έλλειψη πίστης στο ζήτημα από το οποίο προήλθε. Πιστεύω ότι το αντίδοτό του είναι η αισιοδοξία και η πίστη.


Όταν λες έλλειψη πίστης στο Θεό, ή γενικότερα σε αυτό που κάνεις;

alterhoh

alterhoh

Καλησπέρα και καλωσήρθα! Ελπίζω να γραφτούν στο forum όλα τα παιδιά της ομάδας, καθώς και ο πατήρ Στυλιανός για να κάνουμε γόνιμες συζητήσεις.

Πιστεύω πως το άγχος έρχεται όταν δεν έχουμε αρχίσει μια δραστηριότητα με τα δικά μας στάνταρ. Εννοώ πως αγχωνώμαστε όταν σκεφτόμαστε με τρόπο που είναι εκτός της ιδιοσυγκρασίας μας και εκτός του μυαλού που έχουμε χτίσει. Εκτός των μέτρων μας.

Σκεφτείτε το άγχος σαν έναν αντίπαλο μέσα στην αρένα. Όταν πχ πάμε για ένα μεγάλο διαγώνισμα και δώσουμε στον αντίπαλό μας (το άγχος) χώρο να κινηθεί........ε τότε έχουμε χάσει τη μάχη πριν ξεκινήσει. Και στο σημείο αυτό να διαχωρίσω το άγχος από το στρες. Ένα μικρό στρες το θεωρώ απαραίτητο για να έχουμε εγρήγορση στα δύσκολα και να μην είμαστε νοχελικοί. Αλλά αν αφήσουμε το στρες να μεγαλώσει και από πιτσιρίκι να γίνει ενήλικας, τότε τα πράματα έρχονται τούμπα για εμάς, εις βάρος ημών.
Και εννοείται πως χρειάζεται η πίστη και η προσευχή για να μπορέσει το στρες να μείνει το χρήσιμο "στρες εγρήγορσης" και να μή γίνει το επικίνδυνο "άγχος πανικού".

Έπεσα θύμα του άγχους στο παρελθόν. Sad Αλλά όταν λέω θύμα εννοώ πως είχα πανικοβληθεί και πλέον λειτουργούσα στα όρια, σε πολύ επικίνδυνες καταστάσεις. Υποσχέθηκα στον εαυτό μου να μήν επιτρέψω ξανά στο άγχος να με διαλύσει έτσι. Και φρόντισα να βρω μια λύση.
Και.... βρήκα κάτι δα: Στις δύσκολες καταστάσεις, περιμένω τα πράματα να πέσουν επάνω μου, τα περιμένω να έρθουν σε μένα. Δε θέλω να τα ψάχνω στο σκοτάδι αγχωμένος, δε θέλω να σκοντάφτω πάνω τους. Ας έρχονται αυτά να φουρκίζονται πάνω μου και ας τα περιμένω να τα φέρω στα μέτρα μου.

Ακόμα κι αν κάτι φαντάζει ανίκητο, αν το φέρεις στα μέτρα σου μπορείς να το νικήσεις. Άλλωστε αυτή είναι και η τακτική που ακολουθούν οι μικρές ομάδες στο ποδόσφαιρο όταν παίζουν με μεγαθήρια. Φροντίζουν να φέρνουν το παιχνίδι στα δικά τους tempo, στα δικά τους μέτρα και όλο και κάτι καλό θα βγει από αυτό. Very Happy

socrates13

socrates13
Admin

Αρκετά σωστή η απάντησή σου.

socrates13

socrates13
Admin

Όταν λες έλλειψη πίστης στο Θεό, ή γενικότερα σε αυτό που κάνεις;[/quote]


Εννοώ, ότι όταν προσπαθήσεις να κάνεις κάτι που ξεφεύγει από αυτά που γενικότερα πιστεύεις ότι είναι του "χεριού" σου, τότε ίσως να μην έχεις μεγάλη εμπιστοσύνη στον εαυτό σου και να αρχίσεις να αγχώνεσαι.

KALLI

KALLI

teleio auto p eipes stefane !!!
megalo dikio!k 8a prospa8iso na to efarmoso Very Happy

over the rainbow

over the rainbow

Γεια σας παιδια! Ομορφη ιδεα το forum.. κ οσο για το θεμα χτυπάει κεντρο..
Προσυπογράφω στεφανε σ’αυτά που εγραψες κ επειδη κ εγω ειχα σαν παιδι προβλημα με το αγχος, να σας δειξω κ τη δικη μου πλευρα..
οταν δεν μπορω να το νικησω, ακομη και «όταν προσπαθησω να το φερω στα μετρα μου» τοτε εστιαζω σε καθετι που μπορει να το εξουδετερωσει..
γιατι.. αν δεν μπορεις να πολεμησεις κατά μέτωπο μια αδυναμια σου, τοτε ισως είναι πιο ευκολο να την αποδυναμωσεις, ενισχυοντας κατι άλλο θετικο..
Mια αρετη, κατι το οποιο μπορεις να καλλιεργησεις, να το εχεις δικλειδα ασφαλειας σε στιγμες που δεν σκεφτεσαι καθαρα και εισαι σε πανικο...
την ελπιδα, την πιστη, την ευγνωμοσύνη, την ταπεινωση..

ετσι είναι πιο ευκολο, ετσι το αγχος φευγει χωρις εσυ να το καταλαβαινεις.. αν σκεφτεσαι συνεχεια το προβλημα του δινεις μεγαλύτερες διαστασεις,
κ οσο πιο πολύ αυτό μεγαλώνει μεσα στο μυαλο σου τοσο πιο πολύ εσυ φοβασαι να το αντιμετωπισεις..

Ειχα ακουσει από έναν γεροντα ότι απελπισια κ αγχος φερνει ο εγωισμος, γιατι τοτε ο ανθρωπος στηριζεται στον εαυτο του, πιστευει πως μονος του μπορει να τα καταφερει, μονος του όλα, νομιζει ότι οι δυναμεις οι δικες του είναι που τον ωθουν να παει μπροστα.. ενώ μια ταπεινη ψυχη στηριζεται όχι στις δικες της αντοχες, αλλα στο Θεο και ελπιζει στο ελεος Του..

αν ζηταμε κάθε φορα που αγχωνομαστε από το Θεο ταπεινωση, θα μας βοηθησει να το νικησουμε.. να Του λεμε ότι εμεις αδυναμοι ειμαστε
αλλα Τον αγαπαμε, να Τον παρακαλουμε σε κάθετι που μας αγχωνει να μας δινει τα εφοδια, για να Τον υπηρετησουμε στη ζωη μας όπως ε κ ε ι ν ο ς θελει...
Τοτε..

intergallactic

intergallactic

Πολύ όμορφα αυτά που λες Γιωργία, και πολύ σωστά!
Ωστόσο πιστεύω πως δεν είναι εύκολο να τα σκεφτείς όλα αυτά τη στιγμή που έχεις άγχος. Εκεί είναι που πρέπει να ανατρέψεις κάθε σκέψη που ρέπει από το άγχος σου, και να πεις "Στοπ, άγχος φύγε! Δεν θα με κάνεις εσύ ό,τι θέλεις!".

costas_mech

costas_mech

Αυτή η χιλιοειπωμένη φράση του λαού μας:" Έχει ο Θεος!"εκφράζει την ελπίδα μας στον Θεο και όταν καταφεύγω σε αυτήν την ώρα του άγχους, έχω παρατηρήσει οτι εχει ιδιαίτερα θετικά αποτελέσματα.
Δεν υπάρχουν αδιέξοδα.."για αυτούς που δεν πιστεύουν στον Θεο,1 και 1 κανει 2,για τον χριστιανό 1 και 1 κανει 5,10,100,100000..κάνει όσο θέλει ο Θεός"
Ένα άλλο "φάρμακο" για το άγχος και ολα τα παρελκόμενα, όπως έλεγε ο γέροντας Πορφύριος,είναι ο ενθουσιασμός σε οτι κάνεις.
Όσο για τον πανικό..μια είναι η λύση..περιφρόνησέ τον!!

sakissab

sakissab

Γιωργία, πολυ όμορφο και σοφό αυτό που υπέδειξες! Ότι ο εγωισμός γεννά το άγχος .
Αυτό ακριβώς ήθελα να τονίσω. Είναι θεμα και του εγωισμού. Πραγματικά, όταν κάποιος άνθρωπος νιώθει άγχος εκείνη τη στιγμή λειτουργεί με βάση την ανθρώπινη μιζέρια που ακούει στο όνομα ανθρώπινη εμπιστοσύνη! Ποτέ μην εμπιστευόμαστε τον εαυτό μας.
"Το να εμπιστευόμαστε τον εαυτό μας, ονομάζεται υπερηφάνεια η οποία είναι πάθος που γεννιέται από τη φιλαυτία γεννά όμως πάλι αυτή και γίνεται ρίζα και αρχή πολλών παθών μεταξύ αυτών και το άγχος" Άγιος Νικόδημος Αγιορείτης - Αόρατος Πόλεμος
Ο Άγιος Νικόδημος το παρατηρεί πολύ εύστοχα και όμορφα. Το άγχος μας πιάνει σε περιπτώσεις που αφήνουμε τον εαυτό μας να μας κυριαρχεί. Μια προσευχή που είναι ταπεινή και όχι κοροϊδία του εαυτού μας θα μας βοηθήσει πραγματικά και ουσιαστικά. Αυτές τις μέρες (περίοδος εξεταστικής) με έπιανε το άγχος πριν δώσω ένα μάθημα. Έλεγα στον εαυτό μου ότι μόνο κακό κάνει και φυσικά προέρχεται από κάτι πολύ κακό: την έλλειψη της εμπιστοσύνης στο Θεό.
Θα ήθελα επίσης να παρατηρήσω και την γέννηση του άγχους που προέρχεται από έλλειψη γνώσης και πίστης. Ο σωστός χριστιανός (μην κοιτάτε εμένα - θα χάσετε στάνταρ!) είναι αυτός που σε περιπτώσεις πανικού και άγχους ενθυμείται την πίστη του (άλλο θέμα) και την ενισχύει με την προσευχή και την μυστηριακή ζωή της Εκκλησίας. Συνεπώς, το άγχος καταπολεμείται όπως πολύ ωραία παρατηρήσατε, με την απάρνηση του εαυτού μας και την ταπεινότητα. Περιφρονούμε τον πανικό γιατί είναι κάτι παροδικό και κάτι που μετά από 1-2 ώρες δε θα υπάρχει. Περιφρονούμε το άγχος γιατί μόνο κακά δημιουργεί και λειτουργούμε με ηρεμία και ψυχραιμία. Η ψυχραιμία ενδείκνυται στις μέρες μας και μόνο ευεργετικές ιδιότητες έχει.
Ηρεμούμε και λέμε: "Έχει ο Θεός" Ο Θεός κάτι παραπάνω ξέρει από εμάς και μας βάζει σε αυτές τις δοκιμασίες. Μας βάζει για να βγούμε κερδισμένοι.
Εμπιστοσύνη στο Θεό και όλα καλά θα πάνε! Ο πάντα αμαρτωλός Δ.Σ....
Να ΄στε καλά!

Επιστροφή στην κορυφή  Μήνυμα [Σελίδα 1 από 1]

Δικαιώματα σας στην κατηγορία αυτή
Δεν μπορείτε να απαντήσετε στα Θέματα αυτής της Δ.Συζήτησης

 

(0)