ΘΕΩΡΙΑ ΚΑΙ ΠΡΑΞΗ

Στα λόγια είμαστε όλοι καλοί και άγιοι,στη πράξη όμως γιατί δυσκολευόμαστε τόσο?
Μιλάμε με ευκολία και τοποθετούμαστε επι παντός πνευματικού
αλλά γιατί στην πράξη βλέπουμε ότι υστερούμε και στα πιο απλά...
Διαβάζουμε πλήθος πνευματικών γνωμικών και βιβλίων και μένουμε οι ίδιοι...
Τι και αν έχω γνώσεις και χαρίσματα και κάνω...και φτιάχνω...και δεν έχω Αγάπη.
Ποια είναι τα όρια και ποιοι οι κίνδυνοι να παρεκτραπούμε της πορείας μας?

Πρόκειται για μια τεράστια αλήθεια!
Πρώτος απ'όλους εγώ δεν εφαρμόζω καθόλου στη πράξη 2-3 πράγματα που έχω διαβάσει και θα με βοηθήσουν έστω να νιώσω λίγη πνευματική ηρεμία... Θα πάρω να διαβάσω την "Κλίμακα" του Αγίου Ιωάννου του Σιναϊτου, ή κάτι άλλο πριν πέσω για ύπνο συνήθως. Την επόμενη μέρα, ξεχνώ τα πάντα και τη λίγη ζεστασιά που ένιωσα το προηγούμενο βράδυ δε προσπαθώ να τη διατηρήσω στη ψυχή μου.
Γενικά πιστεύω πάντως, ότι το παν είναι η προσευχή. Αν δεν επικοινωνείς με Τον Πατέρα, αν δε ζητάς να σε συντροφεύει στα βήματά σου ε...... όσα και να διαβάσεις δε γίνεται να σε κάνουν καλά!
Προσευχή, προσευχή και προσευχή! Α... και αγάπη. Πολλή αγάπη. Αγάπη για τον δίπλα σου που είναι εικόνα του Θεού Ό,ΤΙ ΚΑΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ! Απ'την αγάπη θα έρθει και η ταπείνωση, απ'τη ταπείνωση η ζεστασιά, απ'τη ζεστασιά η περισσότερη προσευχή και κάπως έτσι πιστεύω να αξιωνώμαστε να βλέπουμε τη θεωρία να γίνεται πράξη.

Εχεις δικιο.Η πνευματική ζωή δεν είναι φιλοσοφία.Μπορεί να διαβάσω ολόκληρο βιβλίο για το πόσο κακό είναι ο εγωισμός και να ακούσω χίλια επιχειρήματα,κατανοώ,αλλα δεν πάει να πει οτι μονο με μια αλλαγή φιλοσοφίας θεραπεύομαι.Ετσι είναι,η μελέτη ζεσταίνει την καρδία για προσευχή και σιγά σιγά με τον καιρό έρχεται η Άνωθεν θεραπεία.
Σε ευχαριστώ!

Λοιπόν, θεωρίες θεωρίες θεωρίες...βαρέθηκα! Να μία πράξη...
http://www.kivotostoukosmou.org/index.php/gr/frontpage/wellcome

Αγωνιζεσαι! Πεφτεις και ξανασηκωνεσαι.. με την αγαπη Του! σαν το χαμενο προβατο, μας συχγωρει και μας φερνει ξανα κοντα Του..
Το μονο κινδυνο που βλεπω ειναι μη ξαφνικα μας μπει η ιδεα οτι κατι κανουμε, επειδη διαβασαμε κατι παραπανω, εννοω μην αρχισουμε να κρινουμε βλεποντας τον κοσμο μεσα απο την αγιοτητα αυτων που Τον υπηρετησαν, μην αντι να προσπαθουμε να τα βαλουμε καλα μεσα μας, αθελα εχουμε τετοιες σκεψεις..
Αλλιως νομιζω οτι ειναι ευλογια το να διαβαζεις! ο,τι εχει σχεση με το Θεο και την αγαπη Του γιατι ναι μπορει να μην θεραπευεσαι αυτοματα αλλα γεμιζεις! Γεμιζει η καρδια και το μυαλο σου, και οσο πιο πολυ γεμιζει με τα λογια Του τοσο λιγοτερο χωρο αφηνει στα ερεθισματα του κοσμου να μπουν μεσα στην καρδια σου, τα ερεθισματα εκεινα που σε γεμιζουν αμφιβολιες, κενοδοξια, επιφανεια..
Τα πνευματικα βιβλια ειναι δυναμη, με την εννοια οτι σου αποκαλυπτουν την δυναμη των Μυστηριων του Θεου.. κ με αυτα, με αυτα κ με την προσευχη που τονισατε θα καταφερουμε με τη βοηθεια Του την αγαπη που μας δειχνει να τη δειχνουμε και εμεις στους συνανθρωπους μας..

Και τιποτα απο οτι διαβασεις δεν παει ποτε χαμενο, ολη η ζεστασια εκεινων των βραδιων φτιαχνει τη νοοτροπια σου. αργα κ σταθερα γινεται το δικτυ ασφαλειας που σε κραταει στις δυσκολες ωρες των δοκιμασιων που επιτρεπει ο Θεος να αποτελουν τον Σταυρο σου.. γιατι εκεινες τις ωρες αν εχεις στο βαθος του μυαλου σου τα πνευματικα λογια που διαβασες, ο πονος δεν θα σε πεταξει κατω σαν αδειο ρουχο ουτε θα σε κανει να απαρνηθεις την υπαρξη Του..
Τοτε ο πονος θα σου αποκαλυψει ολες εκεινες τις ευλογιες που κρυβονται πισω απο τις δοκιμασιες, θα σου δειξει μονοπατια που θα δεις τη ζωη διαφορετικα. Εκει θα περπατας όσο γινεται πιο αθορυβα για να ακουγεται καθαρα ο ηχος από τα κουδουνακια του θυμιατου, θα μιλας σιγα, καθυσηχαστικα και θα εχεις τον τροπο να κατευναζεις τους θυμους και τους πονους των ανθρωπων γιατι θα απλωσεις το χερι και θα τους κανεις συνοδοιπορους σου…

Εντάξει, το να διαβάζεις είναι καλό και ωφέλιμο. Η μελέτη σε ενισχύει και σου λύνει απορίες, αλλά δεν είναι αρκετή. Πρέπει να το πιστέψεις. Και το λέω γω, που, ενώ ξέρω τι ισχύει για κάποιο συγκεκριμένο πράγμα, π.χ. την φλυαρία μου, δεν το έχω διορθώσει ακόμα. Κι αυτό, γιατί δεν έχω αγωνιστεί....Πάντως, πρέπει να μάθεις και μετά να κάνεις, όποτε η μελέτη είναι αναγκαία. Και ιδιαίτερα του Ευαγγελίου, που όλο λέω να το αρχίσω και έχει μείνει στο περίμενε....Διαβάζουμε ένα κάρο βλακίες και δεν διαβάζουμε το best-seller όλων των εποχών!

Ωραίο θέμα!! αν και προσωπικά αντιμετωπίζω προβλήματα και με τη θεωρία, όχι μόνο με την πράξη..

Μου έστειλαν χτες το παρακάτω και το βάζω εδώ μιας και είναι σχετικό, για να το μοιραστώ μαζί σας.

Ἤμουν πεινασμένος καὶ σεῖς ἱδρύσατε ἕνα σύλλογο μὲ ἀνθρωπιστικοὺς σκοπούς, ὅπου συζητούσατε γιὰ τὴν πεῖνα μου.

Ἤμουν στὴ φυλακὴ καὶ σεῖς τρέχατε στὴν ἐκκλησία γιὰ νὰ προσευχηθεῖτε γιὰ τὴν ἀπελευθέρωσή μου.

Ἤμουν γυμνὸς καὶ σεῖς συζητούσατε σοβαρὰ γιὰ τὶς ἠθικὲς συνέπειες τῆς γύμνιας μου.

Ἤμουν ἄρρωστος καὶ σεῖς γονατίζατε γιὰ νὰ εὐχαριστήσετε τὸ Θεὸ ποὺ σᾶς ἔδωσε ὑγεία.

Ἤμουν ἄστεγος καὶ σεῖς μοῦ κάνατε κήρυγμα γιὰ τὸν πλοῦτο τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ.

Φαίνεστε πὼς εἶστε τόσο εὐσεβεῖς, τόσο κοντὰ στὸ Θεό.

Ὅμως ἐγὼ πεινῶ, εἶμαι πάντα μόνος, γυμνὸς καὶ ἄρρωστος, φυλακισμένος κι ἄστεγος.

Παναγιώτη αυτά που έστειλες μπορούν, χωρίς αμφιβολία να χαρακτηρίσουν τον Φαρισαίο της Παραβολής και κατ' επέκταση τους ανθρώπους που εξέλαβαν λανθασμένα το νόημα της Ορθόδοξης Λατρείας.
Πιστεύω πως το σημαντικότερο που μας έδειξε ο Χριστός με το παράδειγμά Του είναι ότι η ζωή μας στην Εκκλησία είναι Βι-ω-μα-τι-κή και όχι εικονική. Η εμπειρία της Χάριτος του Αγίου Πνεύματος ΒΙΩΝΕΤΑΙ και ΔΕΝ ΠΕΡΙΓΡΑΦΕΤΑΙ με λόγια. Και αυτό συνεπάγεται Αγάπη μόνο μέσω της θυσίας. Άλλωστε έτσι δε μας αγάπησε ο Κύριος; Θυσιάστηκε, έδωσε τη Ζωή Του! Για την Αγάπη Του προς εμάς. Να η μέγιστη εφαρμογή της θεωρίας!
Αγάπη (θεωρία) >>>> Θυσία (Πράξη).

Κώστα πολύ ενδιαφέρον και σημαντικό αυτό το ζήτημα που έθεσες.
Η θεωρία είναι κάτι "εύκολο" να την επικαλούμαστε και να τη λέμε. (Και αυτά που λέω τώρα θεωρίες είναι!!!!) Η πράξη όμως είναι αυτή που έχει το μεγαλύτερο νόημα.
Πιστεύω ότι η προσευχή όπως ανέφεραν πολλά παιδιά πιο πάνω θα μας βοηθήσει να κάνουμε πράξη όλα όσα διαβάζουμε και ακούμε. Όλοι οι πνευματικοί άνθρωποι διαβάζουν ψυχο-ωφέλιμα βιβλία, ακούν ομιλίες πνευματικών, μελετούν την Καινή Διαθήκη κ.λ.π. Όλα αυτά μας βοηθούν να ..."σπρώξουμε" την πίστη μας σε ένα πιο ψηλό επίπεδο. Μας δίνουν δύναμη και ελπίδα να συνεχίσουμε τον αγώνα μας. Αλλά τα βιβλία και οι ομιλίες δε φτάνουν... Χρειάζεται και εμείς να κάνουμε πράξη (στο βαθμό που μπορεί ο καθένας - και πρώτα απ' όλους εγώ) αυτά που ακούμε και διαβάζουμε.
Η προσευχή όπως είπα βοηθά πολύ. Σίγουρα ο αγώνας μας χρειάζεται την προσευχή. Επίσης, η μυστηριακή ζωή της Εκκλησίας και η συμμετοχή σε αυτή θα μας δώσει ένα παραπάνω κίνητρο και βοηθητικό σκαλί.
Πολλές φορές παρατηρώ στον εαυτό μου το εξής παράλογο και ...ακατανόητο πράγμα και θα ήθελα να το μοιραστώ μαζί σας: Λέω τη γνώμη μου για κάποιο πνευματικό θέμα (που είναι από κάποιο απόφθεγμα ή από ομιλία πνευματικού ή από τα Ευαγγέλια) και βλέπω ότι αυτό που λέω δεν το κάνω πράξη στη ζωή μου. Δηλαδή ο εγωισμός κυριαρχεί και νομίζω ότι "νουθετώντας" κάποιον έχω λύσει το θέμα της πράξης που συζητούμε. Μέγα λάθος... Η υπέρβαση αυτή του εαυτού μου έχει καταστροφικά αποτελέσματα και το παρατηρώ πολλές φορές.
Τη μία μέρα λέω π.χ: Μη βρίζεις γιατί το λέει το Ευαγγέλιο και την επόμενη σα να μπήκε από το ένα αυτί και να βγήκε από το άλλο. Αυτό είναι εγωισμός και ...πιο σωστά κοροϊδία του εαυτού μου.
Συνεπώς, η προσευχή και η χαλυναγώγηση του εαυτού μας θα μας βοηθήσει να κάνουμε τη θεωρία πράξη στο βαθμό που μπορούμε. Επίσης πιστεύω ότι δεν είναι κάτι άσχημο να βοηθήσεις ένα συνάνθρωπό σου που χρειάζεται την πνευματική βοήθεια. Αρκεί όμως να το κάνεις με ταπείνωση και όχι λέγοντας: Άκου εμένα που ξέρω τα πάντα και τα κάνω όλα αυτά πράξη... Με ταπείνωση και αγάπη μπορούμε να νουθετήσουμε κάποιον ήρεμα και να το βοηθήσουμε.
Φυσικά θα κοιτάξουμε προ πάντων τον εαυτό μας και θα προσπαθήσουμε να το διορθώσουμε. Μέσα από την ανάγνωση πνευματικών βιβλίων, κάνοντας παρέα με πνευματικούς ανθρώπους (και δεν εννοώ απαραίτητα μόνο τους ιερείς), διαβάζοντας την Καινή Διαθήκη και βεβαίως προσπαθώντας να κάνουμε πράξη αυτά που λένε τα βιβλία.
Δε γίνεται να διαβάζεις ένα βιβλίο π.χ. τον Αόρατο Πόλεμο του Αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου και την επόμενη μέρα να κάνεις ό,τι λέει. Αυτά ο άγιος τα έγραψε για να μπορέσει να νουθετήσει και να βοηθήσει τους συνανθρώπους του. Στην προσπάθεια να γίνουμε καλύτεροι θα μας βοηθήσει και αυτό. Δε γίνεται από τη μία μέρα στην άλλη.
Όπως λέει ο Μητροπολίτης Νικοπόλεως και Πρεβέζης "η προσευχή και ο αγώνας μας (το έλεγε για τα ζευγάρια τα νιόπαντρα αλλά και γενικά για όλους μας) είναι σαν το φάρμακο. Παίρνεις ένα φάρμακο και δεν περιμένεις από τη μία ώρα στην άλλη να έχει επιπτώσεις. Περιμένεις, δεν κάνεις πράγματα που χειροτερεύουν την κατάσταση και τις επόμενες μέρες θα έχεις τα επιθυμητά αποτελέσματα. Έτσι λοιπόν, κάνεις τον αγώνα σου, διαβάζεις το Λόγο του Θεού και δεν περιμένεις από τη μία μέρα στην άλλη να είσαι καλύτερος άνθρωπος. Θα προσπαθήσεις, θα αγωνιστείς, θα σηκώσεις το Σταυρό σου (όπως πολύ ωραία είπε η Γιωργία) και θα έχεις τα αποτελέσματα που θες.