Φόρουμ
Πριν από 20 χρόνια περίπου, είχα την πολυτέλεια να μπορώ να επιλέξω ανάμεσα σε δύο γυναίκες.
Η πρώτη σκληρή, σνομπ, είρων, απόμακρη, περπατημένη, πανέμορφη, γοητευτική, απότομη. "Αδίστακτη", "κακός χαρακτήρας", έλεγαν οι φίλοι, "πατάει επί πτωμάτων", "αγέλαστη", είπε η μάνα μου. Ε λοιπόν, εγώ ένιωθα σα να έχω τη "μελαγχολική ντίβα" από τις ταινίες που λίγοι μπορούν να την έχουν.
Και τη δεύτερη κοπέλα όμως, λίγοι, η μάλλον μόνο ένας μπορούσε να την έχει.
Γιατί μ'αγαπούσε.
Ηταν ένας άγγελος και με κοίταζε στα μάτια.
Και συνέχεια γελούσε.
Και βαθιά μέσα μου ένιωθα ότι μπορώ να της έχω εμπιστοσύνη.
Οτι αυτή ήταν που λέμε "σύντροφος".
Αυτή ήταν που κανείς δεν είχε κακό λόγο να πει.
Ούτε εκείνη ειχε κακό λόγο για κανέναν.
Ομορφη κι'εκείνη, όμορφη, με άλλο τρόπο αλλά πανέμορφη.
Διάλεξα την πρώτη.
Είμαστε 20 χρόνια παντρεμένοι σχεδόν.
Το έχω μετανιώσει όσο δεν πάει.
Γιατί αυτά που με τρέλαναν στην αρχή, αποδείχτηκαν μέσω της φθοράς του χρόνου, αξεπέραστα.
Δε ζω καλά.
Ζω με κακιά γυναίκα.
Είναι ακόμη όμορφη αλλά αυτή η σκληράδα που με τρέλανε εξελίχτηκε σε μιζέρια, γκρίνια, προσβολές και μια ζωή μαύρη.
Απομακρύνθηκαν οι φίλοι, οι ανεπιθύμητοι...
Οταν κινδυνεύσαμε οικονομικά ευχαρίστως θα με σκότωνε προκειμένου να μη μείνει άφραγκη.
Οταν επιθύμησε άλλον άντρα, το έκανε.
Χωρίς να υπολογίσει τίποτα.
Χωρίς να σκεφτεί το ρεζιλίκι μου.
Ενας άνθρωπος που από μικρός αγαπάει ΜΟΝΟ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥ για πάντα θα αγαπάει ΜΟΝΟ ΑΥΤΟΝ.
Και θα σου την κάνει, στην πρώτη ευκαιρία.
Οσο για τον άγγελό μου;;
Μαθαίνω ακόμα νέα της,τη βλέπω κιόλας αραιά και που.
Παντρεύτηκε και αυτή.
Τον πιο τυχερό άντρα του κόσμου κατά τη γνώμη μου.
Ακόμη γελάει, συνέχεια γελάει.
Το σπίτι τους είναι ανοιχό και όλοι μόνο καλά έχουν να πουν.
Γηροκόμησε τα πεθερικά της για πολλά χρόνια και δεν παραπονέθηκε ποτε.
Τον άντρα της στα μάτια τον κοιτάει.
Δικαίωμα κανένα δεν έχει δώσει να την πιάσουν στο στόμα τους.
Προσπάθησα κάποτε να τα ξαναπούμε, να βγούμε για έναν καφέ οι δυό μας.
Η απάντηση ήταν "όχι".
Και εγώ την κοιτάζω απο μακριά και σκέφτομαι πόσο λάθος επιλογές κάνουμε εμείς οι άνθρωποι.
Να ξαναγύριζα πίσω, και τι στον κόσμο.
Εσεις, που ετοιμάζεστε να διαλέξετε σύντροφο, μην κάνετε το ίδιο λάθος.
Η κοπέλα να είναι καλό παιδί.
Αμα καταλάβετε ότι είναι καλό κορίτσι μην κοιτάξετε ούτε χρήματα, ούτε δουλειά ούτε τίποτα.
Το νου σας στο ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ.
Ολα τ'άλλα θα φύγουν
Εσείς μ'αυτό το ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ θα ζήσετε.
Και η γυναικα σας η θα είναι καλό παιδί η δε θα είναι, μέτρια γυναίκα δεν υπάρχει.
Να προσέχετε.
Γιατι μια "ξυνή" μπορεί να σας κάνει τη ζωή μαύρη.
Μανα.....δε σε άκουσα....
ANAΓΝΩΣΤΗΣ
http://tro-ma-ktiko.blogspot.com/2010/09/blog-post_9033.html
Η πρώτη σκληρή, σνομπ, είρων, απόμακρη, περπατημένη, πανέμορφη, γοητευτική, απότομη. "Αδίστακτη", "κακός χαρακτήρας", έλεγαν οι φίλοι, "πατάει επί πτωμάτων", "αγέλαστη", είπε η μάνα μου. Ε λοιπόν, εγώ ένιωθα σα να έχω τη "μελαγχολική ντίβα" από τις ταινίες που λίγοι μπορούν να την έχουν.
Και τη δεύτερη κοπέλα όμως, λίγοι, η μάλλον μόνο ένας μπορούσε να την έχει.
Γιατί μ'αγαπούσε.
Ηταν ένας άγγελος και με κοίταζε στα μάτια.
Και συνέχεια γελούσε.
Και βαθιά μέσα μου ένιωθα ότι μπορώ να της έχω εμπιστοσύνη.
Οτι αυτή ήταν που λέμε "σύντροφος".
Αυτή ήταν που κανείς δεν είχε κακό λόγο να πει.
Ούτε εκείνη ειχε κακό λόγο για κανέναν.
Ομορφη κι'εκείνη, όμορφη, με άλλο τρόπο αλλά πανέμορφη.
Διάλεξα την πρώτη.
Είμαστε 20 χρόνια παντρεμένοι σχεδόν.
Το έχω μετανιώσει όσο δεν πάει.
Γιατί αυτά που με τρέλαναν στην αρχή, αποδείχτηκαν μέσω της φθοράς του χρόνου, αξεπέραστα.
Δε ζω καλά.
Ζω με κακιά γυναίκα.
Είναι ακόμη όμορφη αλλά αυτή η σκληράδα που με τρέλανε εξελίχτηκε σε μιζέρια, γκρίνια, προσβολές και μια ζωή μαύρη.
Απομακρύνθηκαν οι φίλοι, οι ανεπιθύμητοι...
Οταν κινδυνεύσαμε οικονομικά ευχαρίστως θα με σκότωνε προκειμένου να μη μείνει άφραγκη.
Οταν επιθύμησε άλλον άντρα, το έκανε.
Χωρίς να υπολογίσει τίποτα.
Χωρίς να σκεφτεί το ρεζιλίκι μου.
Ενας άνθρωπος που από μικρός αγαπάει ΜΟΝΟ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥ για πάντα θα αγαπάει ΜΟΝΟ ΑΥΤΟΝ.
Και θα σου την κάνει, στην πρώτη ευκαιρία.
Οσο για τον άγγελό μου;;
Μαθαίνω ακόμα νέα της,τη βλέπω κιόλας αραιά και που.
Παντρεύτηκε και αυτή.
Τον πιο τυχερό άντρα του κόσμου κατά τη γνώμη μου.
Ακόμη γελάει, συνέχεια γελάει.
Το σπίτι τους είναι ανοιχό και όλοι μόνο καλά έχουν να πουν.
Γηροκόμησε τα πεθερικά της για πολλά χρόνια και δεν παραπονέθηκε ποτε.
Τον άντρα της στα μάτια τον κοιτάει.
Δικαίωμα κανένα δεν έχει δώσει να την πιάσουν στο στόμα τους.
Προσπάθησα κάποτε να τα ξαναπούμε, να βγούμε για έναν καφέ οι δυό μας.
Η απάντηση ήταν "όχι".
Και εγώ την κοιτάζω απο μακριά και σκέφτομαι πόσο λάθος επιλογές κάνουμε εμείς οι άνθρωποι.
Να ξαναγύριζα πίσω, και τι στον κόσμο.
Εσεις, που ετοιμάζεστε να διαλέξετε σύντροφο, μην κάνετε το ίδιο λάθος.
Η κοπέλα να είναι καλό παιδί.
Αμα καταλάβετε ότι είναι καλό κορίτσι μην κοιτάξετε ούτε χρήματα, ούτε δουλειά ούτε τίποτα.
Το νου σας στο ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ.
Ολα τ'άλλα θα φύγουν
Εσείς μ'αυτό το ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ θα ζήσετε.
Και η γυναικα σας η θα είναι καλό παιδί η δε θα είναι, μέτρια γυναίκα δεν υπάρχει.
Να προσέχετε.
Γιατι μια "ξυνή" μπορεί να σας κάνει τη ζωή μαύρη.
Μανα.....δε σε άκουσα....
ANAΓΝΩΣΤΗΣ
http://tro-ma-ktiko.blogspot.com/2010/09/blog-post_9033.html
