Οι σεξουαλικές ορμές είναι κάτι που απέκτησε ο άνθρωπος μετά την πτώση του για να μην μισήσει ο άνδρας την γυναίκα και το αντίθετο, λόγω της πτώσεώς τους (αλληλοκατηγορίες). Έτσι, ήδη από την εφηβεία, στην οποία ο άνθρωπος μαθαίνει τις λειτουργίες του σώματός του, αρχίζει να "βλέπει" διαφορετικά το άλλο φύλο. Η αναζήτηση του άλλου φύλου παρατηρείται στην περιέργεια τού πώς είναι το σώμα τού/τής άλλου/άλλης, με ποιον τρόπο ενώνεται με τον/την ίδιο/ίδια, κλπ. Έτσι, πολλές φορές, οι έφηβοι, παρασυρόμενοι από μεγαλύτερους, αρχίζουν να βλέπουν ταινίες και εικόνες ανήθικου-πορνογραφικού υλικού ώστε επηρεάζονται από αυτά που βλέπουν και νιώθουν, ξαφνικά, την ανάγκη να τα κάνουν κι αυτοί, για να νιώσουν και να δείξουν στους άλλους ότι είναι, πια, "γυναίκες" ή "άντρες", αντίστοιχα. Εκεί είναι που το πράγμα "ξεφεύγει" από τον αρχικό του σκοπό. Βλέπουμε το άλλο φύλο, σαν μέσο εκμετάλλευσης είτε για ικανοποίηση του εγώ ("Κοίτα με ποια "πήγε" ο μάγκας!!", "Αυτή όποιον θέλει έχει στα πόδια της..",κλπ) είτε για ικανοποίηση της βιολογικής ανάγκης. Ως προς το δεύτερο, δεν διαφέρουμε σε τίποτα από τα ζώα! Αυτά δεν έχουν λογική παρά μόνο ένστικτο. Εμείς και λογική έχουμε αλλά και επιλογή. Ένα σκληρό παράδειγμα του πόσο ζώα μπορεί να γίνουν οι άνθρωποι είναι η σεξουαλική κακοποίηση και δη των ανηλίκων με όποιες συνέπειες μπορεί να επιφέρει αυτή η πράξη. Ως προς το πρώτο, αναρωτιέμαι πόσο εγωιστής μπορεί να είναι ο άνθρωπος! Δηλαδή, το μόνο που τον ενδιαφέρει είναι αυτός και πώς θα περνάει καλά, χωρίς να σκέφτεται ότι δεν έχει να κάνει με ένα πράγμα/αντικείμενο, αλλά με κάποιον που είναι ακριβώς από την ίδια ουσία με αυτόν, που έχει κι αυτός ανάγκες και δικαιώματα να επιλέξει.
Αυτά ως προς το γενικό μέρος της σκέψης μου. Αυτό που πρέπει να μας προβληματίζει, σήμερα, είναι ότι κάνουμε προγαμιαίες σχέσεις μόνο για το σεξ ή για επιπόλαιους ερωτισμούς. Και οι δύο περιπτώσεις είναι χωρίς ουσία. Ο Θεός μάς έδωσε την δυνατότητα της ένωσης με το άλλο φύλο για να έρθουμε πάλι κοντά Του και όχι για να "παίζουμε" άσκοπα και να φεύγουμε ακόμα πιο μακριά. Βεβαίως, πειρασμοί υπήρχαν και υπάρχουν σε κάθε εποχή. Όμως, σήμερα, είναι ακόμα πιο πολλοί, γιατί έχει καταλυθεί κάθε έννοια σεμνότητας (όχι ψευτοπουριτανισμού, προσοχή!) και ηθών. Όλα αυτά θεωρούνται ξεπερασμένα και, στο κάτω-κάτω της γραφής, "γιατί να μην δείχνουμε τα κάλλη μας;"...
(Επειδή, όμως, γράφω πολλά και μπορεί να κουράζω τον αναγνώστη, θα σταματήσω εδώ την σκέψη μου, ώστε να συνεχίσει κάποιος άλλος με τις δικές του απόψεις περί του θέματος και στα πλαίσια του διαλόγου, ίσως, προσθέσω κάτι.)